§9.3 Nederlandse politicologen

Zoals je in het boek in §9.3 kunt lezen is Arend Lijphart één van de bekendste Nederlandse politicologen. Hij werd in 1936 geboren in de stad Apeldoorn en begon in 1955 met studeren in de Verenigde Staten. Hij studeerde en promoveerde in de politieke wetenschappen. Daarna kwam hij een paar jaar werken bij de universiteit in Leiden, waarna hij weer vertrok naar de VS om daar te gaan werken aan de universiteit van Californië. 

In 2001 maakte de universiteit van Leiden hem ere-doctor. Lijphart won verschillende prijzen, zoals de Dr. Hendrik Muller Prijs en later de Johan Skytte Prize in Political Science. Deze laatste belangrijke prijs won hij voor zijn werk genaamd ‘Patterns of Democracy‘. Hierin vergeleek hij democratieën in 36 verschillende landen. Lijphart maakt onderscheid tussen meerderheidsdemocratieën waar de macht centraal is en gaat naar de groep die (net) de meerderheid heeft en consensusdemocratieën, waar verschillende sociale groepen de macht delen. Uit zijn onderzoek blijkt dat consensus-democratieën een betere verzorgingsstaat hebben, beter voor het milieu zorgen, meer geld uitgeven aan ontwikkelingssamenwerking en dat vrouwen daar een betere positie hebben.

Jet Bussemaker

Een naam die je misschien bekender voorkomt dan Arend Lijphart is Jet Bussemaker. De voormalig minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap is politicologe. Ze studeerde politieke theorie en moderne staat, de voorloper van politicologie, aan de Universiteit van Amsterdam. Nadat ze haar diploma cum laude haalde, promoveerde ze in 1993. Daarna werd ze docent aan de UvA tot 1998, toen ze de Tweede Kamer in ging voor de PvdA.

In 2007 werd ze staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, een functie die ze tot 2010 bekleedde. Van 2012-2017 was ze de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in kabinet Rutte II. Inmiddels zit ze niet meer in de Tweede Kamer en is Bussemaker hoogleraar aan het Leids Universitair Medisch Centrum en de Universiteit Leiden.

Een andere bekende politicoloog is de Amerikaanse Robert Axelrod. Hij ontwikkelde de tit-for-tat strategie, waar je op deze pagina meer over kunt lezen.


terug naar hoofdstuk 9naar Max Weber (§9.3)