§ 4.1 Multipolaire wereld

Het Congres van Wenen (1814-1815) was een reeks bijeenkomsten die Europa na Napoleon’s val trachtte te ordenen. Het streefde naar vrede, nieuw grensbeleid, en oprichting/opheffing van staten.

Het congres volgde op de Franse Revolutie en de napoleontische oorlogen, die de Europese machtsverhoudingen hadden verstoord. Napoleon’s administratieve en praktische verbeteringen werden behouden, maar niet zijn revolutionaire idealen. Het congres was gebaseerd op vier pijlers: compensatie (territoriaal evenwicht), legitimiteit (herstel van verdreven vorsten), bufferstaten (rond Frankrijk) en machtsbalans (behoud van status quo).

Het ‘Concert van Europa‘ ontstond na het congres en beoogde politieke stabiliteit en balans, hoewel het uiteindelijk faalde met de Eerste Wereldoorlog.

Het Weense Congres trachtte ook een status quo tussen grote Europese staten vast te stellen, wat leidde tot expansie in Afrika en Azië, zoals bij de Koloniale Conferentie van Berlijn (1885) na de Duitse eenwording in 1871.

De situatie van destijds wordt nagebootst in het bordspel Diplomacy, waar spelers een multipolaire wereld ervaren. Meer hierover kun je vinden via deze link.

terug naar Hoofdstuk 4