§ 3.6 Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog
De Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog markeert een cruciaal moment in Indonesië’s geschiedenis, toen het na de Tweede Wereldoorlog onafhankelijkheid zocht van Nederland. Het conflict duurde van 1945 tot 1949, na Indonesië’s onafhankelijkheidsverklaring op 17 augustus 1945, wat tot een conflict met Nederland leidde.
De term ‘politionele acties‘, gebruikt door de Nederlandse regering tussen 1946 en 1949, verhulde de ernst van het conflict. In werkelijkheid was het een gewelddadige koloniale oorlog door Nederland gestart. Het recente onderzoek, in samenwerking tussen KITLV, NIMH en NIOD, onthulde dat Nederlandse militairen opzettelijk extreem geweld toepasten en dat de Nederlandse overheid dit tolereerde.
De Nederlandse krijgsmacht gebruikte buitensporig geweld, zoals executies en martelingen, om de Republiek Indonesië te onderdrukken. Nederlandse politici en de samenleving negeerden dit vaak, gesteund door een koloniale mentaliteit.
Dit onderzoek toonde aan dat het Nederlandse beleid diepgeworteld was in koloniale denkbeelden, wat resulteerde in ernstige inschattingsfouten en internationaal isolement. De formele soevereiniteitsoverdracht in 1949 was onder externe druk. Nederland heeft lang verzuimd deze geschiedenis kritisch te evalueren.
Al met al reflecteert de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog een complexe en gewelddadige periode met ingrijpende gevolgen voor Indonesië en Nederland. Recente bevindingen tonen aan dat Nederlandse troepen systematisch extreem geweld gebruikten en dat de autoriteiten dit negeerden.
terug naar Hoofdstuk 3