§8.1 Onafhankelijkheidsverklaringen
Na de Nederlandse Opstand (zie §7.5) verklaarde Nederland zich onafhankelijk met het Plakkaat van Verlatinghe. Zoals je in het boek ook kunt lezen, is deze verklaring gebruikt als inspiratie voor de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring.
Rond het einde van de achttiende eeuw waren er democratische revoluties in Europese landen en in Amerika. In Amerika speelde Thomas Jefferson een belangrijke rol. Hij schreef de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, ook wel ‘Declaration of Independence’ genoemd.
De koloniën, later de Verenigde Staten, verklaarden zich hiermee onafhankelijk van hun Britse heersers na een periode van oorlog. Twaalf van de dertien koloniën namen de verklaring aan op 4 juli 1776, en New York voegde zich hier vijf dagen later bij als laatste kolonie.
In 1830 verklaarde België zich onafhankelijk van Nederland. Koning Willem I was toen de koning van Nederland en hij had België onder zijn bewind ‘gekregen’. Dit Verenigd Koninkrijk der Nederlanden zag er toen uit zoals op het kaartje bovenaan de pagina. De Belgen voelden echter helemaal geen eenheid met Nederland en hadden nationalistische gevoelens voor een eigen land. Daarom kwamen ze in opstand en verklaarden zich onafhankelijk. Negen jaar later, in 1839, werd deze afscheiding pas geaccepteerd door Nederland en hadden de Belgen officieel een eigen land. Doordat België een poos bij Nederland hoorde, spreekt iets meer dan de helft van de Belgen Nederlands. Iets minder dan de helft spreekt Frans en een heel kleine streek bij de Duitse grens spreekt Duits.